27 Mart 2010 Cumartesi

Yalnızım, yalnızsın, yalnız


Son zamanlarda denesizliğim hat safhaya ulaşmayı başarabildi. Evlenmek üzere olan erkek sedromuna girdim sanırım. Anormal olan pek bişi yok hayatımda. Sadece fazladan 1 kişiyi daha düşünmek mi beni bu kadar yoruyor anlamıyorum. O'nun için bişiler yapıyor olma fikri beni çıldırtan sadece kendim için yaşamaya alışmışım bu şehirde.
Yarım saat itibariyle evde yalnızım. sanki asırlardır yalnız kalmamısım gibi, o kadar özlemişim ki bu duyguyu.. sadece kendi istediğim şarkıları atabiliyorum wınampıma, alttaki hürriyet sayfasını kapatabiliyorum, beşiktaşın sitesine bakmak zorunda kalmıyorum, kacaman koltuga tek başıma yayılabiliyorum ve bunlar bana huzur veriyor.
Daha çok yeniyken sürekli yanımda olmasını istemek yerine bu duygulara kapılmak normal mi acaba?

2 yorum:

C3Moi dedi ki...

Evlenmek üzere olan erkek. Bu nasıl oluyo biraz açıklar mısın acaba..?

AS-PIRINE dedi ki...

Gözlemlerimden yola çıkarak yaptığım bir yakıştırma bu,
'Bekarlık sultanlık' mantığıyla 'başarılı erkeğin arkasında bir kadının olması' mantığı arasında kararsız kalmıs bu yüzden dengesiz erkek modeli olarak tanımlayabilirim. :)