Buda yine öyle zamanlardan bir tanesi. Karmakarışığım bu aralar. Bi çok zaman olduğu gibi. Hayatımda yaşanan en ufak olumsuzlukları bile o kadar takar hale geldimki bunun hastalık boyutuna varmasından çok korkuyorum. Belki de o boyuttayım ama haberim yok.
Herşeyi kendi içimde yaşar oldum. Ne kadar anlatsamda tatmin olmuyorum çogu zaman. Kalbimin sıkışması geçmiyor. Nefesimin daralmasıda.
Ne sorunumdan haberdarım ne çaresinden. Herzamanki gibi saçmasapanım ama bu duyguların bir an önce yok olmasını istiyorum.
Ben sadece huzur istiyorum!
3 yorum:
Son cümlene bayıldım.
Öyle anlatmışsın ki, kendim mi yazdım bi an dedim. Bu halden ben de kurtulamıyorum,hiç. Kurtulcak gibi de değilim. Bakalım akıbetimiz ne olucak.
Bide izninle alıntılamak istiyorum bu yazını, kaynak göstererek tabiki=)
-N-
Genel bi ruh hali sanırım bu durum bu aralar herkeste.Bende heyecanla bekliyorum sonumu.
Bu arada izin senindir tabiki. :)
Yorum Gönder