26 Haziran 2011 Pazar

i miss you!

Hayat çok garip öyle değil mi? Bazen aynaya baktığınızda kendinizi değilde bir başka yüzü, gözlerinizin içinde başka gözleri görürsünüz. Tıpkı benim bugün 6 seneden beri fotoğrafları dışında görmediğim anneannemi gördüğüm gibi.
İlginçtir ki aslında gözlerim O'nun gözlerine benzemez hiç. Benim gözlerim daha büyüktür, kirpiklerimse daha kıvrık. O'nun gözleri bambaşkadır. Gülerken bile hüzün vardır gözlerinde, eğiktir göz kapakları sanki dünyada ki hiç bir şeyi görmek istemezcesine, streslidir her zaman, endişelidir. O'nun gözleri sarımtraktır. Tarif edemeyeceğim bir renktir, ne kahverengi kadar keskin ne de balköpüğü kadar yumuşak.
Ama ben bugün gözlerime baktığımda onun gözlerini gördü kendimde. Bakışını gördüm, hüzünlü gülümseyişini.
Mezarına en son gittiğimde O'na anlatmıştım her şeyi. Mezun olduğumu,beni onun büyüttüğü halde bugünkü halimi görememesine ne kadar üzüldüğümü, en ufak kız kuzenimin tıpkı ona benzediğini, Naz'a baktığımda hep O'nu hatırladığımı, zaman zaman yokluğuna alışmış gibi davransam da onu çok aradığımı anlattım bir bir.
Artık biliyorum beni duyuyorsun, beni görüyorsun anneannem;
Ben seni çoooook özlüyorum!

1 yorum:

EvA dedi ki...

hayat bencede çok garip..!