13 Haziran 2011 Pazartesi

işimdeyim, gücümdeyim!


Artık öğrencilik hayatımın sonuna geldim. Herkes der 4 yıl nasıl geçti anlamadım. Ama ben bu 4 yılın nasıl geçtiğini satır satır işledim buraya. Neler öğrendiğimi, nasıl öğrendiğimi, neler kazanıp neler kaybettiğimi, nasıl büyüdüğümü, büyümemin neleri benden götürdüğünü hepsini tek tek anlattım. Finali anlatmasam ayıp olurdu diye düşünerek yine koşa koşa geldim buraya.
İlk defa sorunsuz bir özel zaman geçirdim. Soru
nsuz derken kürsüye çıkarken ayakkabımın merdivene takılıp çıkmasını ve benim onu giymeye çalışma çabalarımı, kepi attıktan sonra püskülünün kopmuş bi halde bana dönmesini ve verilen çiçeğin paramparça olmasını saymazsak. Ki bunlarda benim için sorun sayılan şeyler değildi.
Küçük bir çocuk gibi mutluydum. Ailem karşımdaydı, iki kişi eksikte olsa. sevdiğim insanlar çevremdeydi. Herşey kocaman bir mutluluktu benim için.
Gözlerim hep olmayan o iki kişiyide aramış olsa, çok çok yorulmuşta olsam güzel bir törendi benim için.
Ve baloda da ilk defa herşey istediğim gibi oldu. saçım makyajım elbisem. Bir tek yanımda O yoktu. Ve bu bana bir kez daha kanıtladı ki O artık hiç bir zaman benim olmayacaktı.Ve ben bedeli onu kaybetmek kadar acı verici bişide olsa büyüdüğüm için ilk kez sevinçliydim.

2 yorum:

Tugay GENÇ dedi ki...

Ağırdan al yorumlarımı, dikkate dikkat işleyerek oku her harflerimi; Onu kaybetmek diye bir şey yok, Çünkü hiç bir zaman birini kazanmak diye bir şeyde yok... Kendimizden başka kaybedip kazanabileceğimiz hiç bir ruh ve beden yok...

AS-PIRINE dedi ki...

Evet haklısın ve ben sanırım kendimi O'nda kaybetmiştim.